Ένωση Πυλαρέων Κεφαλληνίας
13-14 Απριλίου 2013: Διήμερη εκδρομή στην παραλία Λάρισας
Και έφθασε το Σάββατο στις 13 Απρίλη. Μία καλή παρέα πατριωτών ξεκίνησε απ᾽ τον Πειραιά για τα παραλιακά χωριά του νομού Λαρίσης όπως επίσης τους τόπους που έδρασε, σκοτώθηκε και μυθοποιήθηκε ένας απο τους πρώτους ιδεολόγους σοσιαλιστές ο Μαρίνος Αντύπας.
Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και η παρέα όπως και ο οδηγός εξαιρετικοί.
Μετά απο αρκετό δρόμο στην Εθνική Οδό πήραμε την τελική ευθεία προς Αγιά, ένα πανέμορφο χωριό με ανθισμένα όλα τα δέντρα και τα λουλούδια στις αυλές των σπιτιών.
Η φύση στη καλύτερη ώρα της σκέπαζε με τον ανθισμένο μανδύα και τα αρώματα της όλα τα μέρη που περάσαμε.
Η διαδρομή μαγευτική, αρωματισμένη, καταπληκτική.
Ο φιδόδρομος μας έφερε μέσα απο βουνά, ποτάμια και οργιώδη βλάστηση στην παραλία του Αγιόκαμπου.
Όμορφο χωριό απλωμένο σε μια απο τις μεγαλύτερες παραλίες της Ελλάδας επίνειο της Λάρισας στο Αιγαίο.
Σ᾽ένα γραφικό ταβερνάκι πάνω στην θάλασσα φάγαμε μεσημεριανό παίρνοντας μετά τον δρόμο για τον τελικό προορισμό μας που ήταν το Στόμιο, ένα επίσης παραθαλάσσιο χωριό με λιμάνι και μεγάλο χώρο για κατασκηνώσεις.
Αφήσαμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο και οι περισσότεροι πήγαμε κατευθείαν μια κοντινή βόλτα στην φύση. Στο ξενοδοχείο είχε οργανωθεί μια ωραία βραδιά με καλό φαγητό και όμορφη παρέα.
Η επόμενη μέρα ανέτειλε λίγο συννεφιασμένη σαν να ήθελε να συντροφέψει την διάθεσή μας για τις επόμενες επισκέψεις.
Φύγαμε απο το Στόμιο-με άριστες εντυπώσεις-για το Ομόλιο όπου θα επισκεπτόμασταν τον τάφο του Αντύπα δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου και το Λαογραφικό μουσείο.
Εκεί υπήρχε και ένας χώρος αφιερωμένος αποκλειστικά στον Μαρίνο Αντύπα.
Η συγκίνηση μας ήταν μεγάλη όταν άνοιξε το μουσείο ο αντιδήμαρχος κάνοντας τον ξεναγό μας. Όσοι κάτοικοι αναγνώρισαν τους επισκέπτες τους, έσπευσαν με χαρά και ενδιαφέρον να μας πουν ό,τι γνώριζαν ή είχαν απ᾽τους γονείς τους ακούσει.
Απ᾽την καλή τους καρδιά και την αγάπη τους στο τέλος μας κάλεσαν για κέρασμα. Ο χρόνος πίεζε όμως..
Είχε κανονιστεί να περάσουμε και απο τον τόπο που σκοτώθηκε ο Αντύπας, τον Πυργετό, να θαυμάσουμε το άγαλμά του και να βγάλουμε μια αναμνηστική φωτογραφία.
Η επόμενη επίσκεψη ήταν το ορεινό χωριό Ραψάνη με τα φημισμένα κρασιά.
Ένα μεγάλο χωριό σκαρφαλωμένο ψηλά στο βουνό με παραδοσιακά σπίτια, καταπληκτική θέα,ωραίες πλατείες και γραφικά δρομάκια.
Μετά απο μια μικρή διαδρομή φτάσαμε στα Τέμπη να θαυμάσουμε το τοπίο, να επισκεφτούμε ο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκεύης και να δούμε τον Πηνειό με τα θολά νερά του που κυλούσαν ήρεμα.
Η επόμενη και τελευταία στάση μας τα Αμπελάκια. Το πρώτο μέρος που άνθισε η ιδέα του συνεταιρισμού, η εργασία των πολλών, η δημιουργία και η ομοψυχία.
Όλα αυτά έφεραν την ανάπτυξη, τα ωραία αρχοντικά, την ευημερία, η οποία φυσικά δεν διαρκεί για πάντα.
Τώρα πια έμεινε η ομορφιά του τοπίου, τα μνημεία, οι ψυχές που περνοδιαβαίνουν τα στενά πλακώστρωτα δρομάκια, η θύμηση.
Μετά την επίσκεψη μας στο λαογραφικό μουσείο αποχαιρετήσαμε τα Αμπελάκια έχοντας μια πικρή γεύση στο στόμα.
Η ιστορία κύκλους κάνει και μας θυμίζει ότι ο άνθρωπος γιγαντώνεται μέσα απο τις δυσκολίες και η ζωή προχωρά ακάθεκτα κοιτώντας μόνο ίσια μπροστά.
Γι᾽αυτό ας μείνουμε με την ανάμνηση της ωραίας μας εκδρομής προσμένοντας για την επόμενη.
(Κείμενο Ειρήνη Σκιαδαρέση)